Bir ala kuştu, gök kanatları ikişer kulaçtan uzundu; ağzından alev fışkir!yordu; Kara Adanın üzerinden kalkmış, döne dolana evlerin kırmızı kiremitlerine sürtünerekten; önce soluksuz, sonralan yırtınan bir sesle akıyor, kaşla göz arasında yine denizin mavi aklığına kaçıyordu. Sesi kasabanın . bir ucundan öbür ucuna erişiyordu. Acı, insanın tüylerini ayağa kaldıran, yürek kalkınlığı veren bir bağırıştı. Hiç […]