Başımı önüme eğerdim âşık olunca; kimi zaman kaldırım taşlarını, kimi zaman yanımdan geçen insanları sayardım. Acı çekmeye razıydım, ölüp ölüp dirilmeye. Susamaya razıydım o zaman, ağlamaya, ağlarken titremeye, kendim olmaya sahtelik katmaksızın, kâbuslar görmeye, kâbuslarda ölmeye, öldürmeye. Evet, adam öldürmeye razıydım o zaman. Âşık olacaksam tam olmalıydım, acılardan kaçmadan, korkuların üzerine giderek, onları ezerek. Ölümcül […]

Bir türlü bitirilememiş, son cümlesi yazılıp kâğıda son noktasıyla birlikte keyifli bir gülümseyiş kondurulamamış onca hikâyenin yarattığı çağrışımların bu kez beni farklı bir noktaya sürüklediğini, geçmişin tortularının şöyle bir kıpırdandığını, küskünlüklerinin, yıkkınlıklarının, yenilgilerinin uç vermeye başladığını ayrımsıyorum. Eskitilmiş bir yıkımı dürtüklemenin, olanlar ile olduktan sonra anımsanmak istenmeyen ayrıntıların ortasında zaman geçirmenin ve kendini anlatmaya çalışmanın […]

“Şimdi, hemen, her şeyi anlatsam kurtulabilir miyim? O korkuyu, o korkunun acımasız çağrışımlarının bedenime, düş gücüme verdiği hasarı, bilincimin derinliklerine yerleşmiş görüntülerin giderek yayılan yaralara dönüşürken hissettirdiği ağrıyı, karabasanlarımla durmadan kalabalıklaşan geçmişimin hiç hazırlıklı olmadığım zamanlarda karşıma dikilerek yarattığı sıkıntıyı, sancıları durmaksızın artan üzüntülerin yüreğimde bıraktığı izleri, ayrıntıları her seferinde değişen günlük küçük ölümlerimi tanımlayabilirsem […]