Eleanor H. Porter – Pollyanna

O HAZİRAN sabahında, Bayan Polly Harrington telaşla mutfağına girdi. Bayan Polly, genellikle telaşlı davranmazdı. Sakin olmaktan özel bir gurur duyardı. Fakat o gün gerçekten çok acele ediyordu. Nancy bulaşıkları yıkıyordu. Hayretle başım kaldırdı. Nancy, Bayan Polly’nin yanında sadece iki aydan beri çalışıyordu. Fakat hanımının genellikle telaşlı olmadığım biliyordu. “Nancy!” “Buyrun efendim!” Nancy güler yüzle cevap vermişti. Bir yandan da elindeki kabı kurulamaya devam ediyordu. “Nancy!” Bayan Polly’nin sesi birden sertleşmişti. “Sana bir şey söylediğim zaman elindeki işi bırakıp beni dinlemelisin.” Nancy, utandı, yüzü kızardı. Pek de sakin olmayan bir tavırla elindeki kabı ve kurulama bezini hemen bırakıverdi. “Peki efendim. Dikkat edeceğim” diye kekeledi. Kabı düzeltip, aceleyle döndü. “Bu sabah bana bulaşıkları çabuk bitirmemi söylediğiniz için işime devam ediyordum.” Kadının kaşları çatıldı. “Bu kadar yeter, Nancy! Senden açıklama yapmam istemedim. Sadece dikkat etmeni istiyorum.” “Peki efendim. ” Nancy içini çekti, nefesini tuttu. Bu kadım nasıl memnun edebileceğini düşünüyordu. Nancy, daha önce başka bir işte çalışmamıştı. Fakat, babası ölüp, hasta annesi üç küçük çocukla parasız kalınca, çalışmak zorunluluğunu duymuştu. Bir tepenin üzerindeki görkemli konağın mutfağında kızı iş bulunca, annesi çok sevinmişti. Nancy, sekiz kilometre ötedeki Corners bölgesindendi. Bayan Polly Harrington’ı sadece eski Harrington Konağı’nın hanımı ve kasabanın en zenginlerinden birisi olarak tanıyordu. Bu, iki ay önce böyleydi. Oysa şimdi, Bayan Polly’nin sert ve asık suratlı bir kadın olduğunu öğrenmişti. O, yere bir bıçak düştüğü veya kapı çarptığı zamanlarda hemen kaşlarını çatıyor, her şey yolunda gitse bile gülümsemiyordu.