Jill Shalvis – Beni Yeniden Sev

Aralıksız on saat boyunca Cedar Tepesi’ndeki bir yangınla savaştıktan sonra, Aidan Kincaid’in aklında yalnızca üç şey vardı: seks, bira ve pizza. Günün nasıl geçtiğini göz önüne alınca, bu üçünü hangi sırayla elde ettiğini umursamayacaktı. Ama bunları elde etmesi pek mümkün görünmüyordu. İtfaiye ekibinin geri kalanıyla birlikte nihayet merkeze dönebilmişlerdi. Daha ancak tabaklarını doldurmuşlardı ki alarm yeniden çalmaya başladı. “Bu ne ama?!” “O lanet zili kırıp birisinin bir tarafına so-” “Saçmalık.” Dünyanın en çok küfür eden erkeklerinin denizcilerden çıktığı söylenirdi ama bunu söyleyen her kimse, belliki daha önce hiç, bir itfaiye istasyonunda bulunmamıştı. Aidan etrafındaki homurdanmaları duymazdan gelerek tabağını bıraktı ve partneri Mitch’e baktı. “Bu manyaklıkları ortaya çıkaran dolunay olmalı,” dedi Mitch. “Belki de manyaklıklar sadece seni takip ediyordur,” diye karşılık verdi Aidan. Mitch buna karşılık olarak Aidan’a, sen bir numarasın mesajı veren bir parmak işareti yaptı; ama orta parmağıyla… Bu oyunu birinci sınıftan beri oynarlardı. Bir gün Mit- -W y eh, Aidan m öğle yemeğini çalmıştı. Aidan da ona, burnuna attığı yumrukla karşılık vermişti. Ceza olarak, iki hafta boyunca temizlik görevlisine yardımcı olmak için çöp toplamak zorunda kalmışlardı. Sonra da ikisi sıkı dost olmuş, bir sonraki on yılı, olabildiğince çılgın ve vahşi bir şekilde geçirmişlerdi. Nihayetinde olgunlaşmış ve sorumluluklarının farkına varmışlardı. İtfaiyecilik okuluna gittikten sonra, geçimlerini sağlamak için Colorado Windland’da itfaiyeci olarak çalışmaya ve gereken durumlarda yerel arama kurtarma ekibinde görev almaya başladılar. Cedar Tepesi’nde onlara gerçekten ihtiyaç duyuluyordu. Kaybolan yürüyüşçülerden aşırı hevesli avcılara, ne yaptıklarından habersiz rafting meraklılarına kadar bir sürü kişiyi kurtarmak için çağırılmışlardı. Bu gece gelen arama, adliye sarayının çatısından atlayarak intihar etmek isteyen birisiyle ilgiliydi. Beş katlı bina, kasabadaki en yüksek yapıydı. Yaklaştıkları zaman bir kadının beşinci kattaki pencereden dışarı çıktığını gördüler. Binanın dış cephesindeki, otuz santimden daha geniş olamayacak denizliğin üzerinde duran kadının üzerinde sadece sütyen ve külot vardı. “Nicky en azından bu defa üzerine Victoria’s Secret çamaşırlarını giymiş,” dedi Mitch. Nicky sık sık sorun çıkaran birisiydi. Ve Mitch doğru söylüyordu. Geçen sefer Nicky, birlikte olduğu meclis üyesinin, çalışma masasının üzerinde asistanıyla da birlikte olduğunu öğrenmiş ve çıldırmıştı. Kendisini yapışkanlı not kâğıtlarıyla kaplamadan önce tamamen soyunmuştu. Aidan, Nicky’nin bu defa neye sinirlendiğini merak etmeden edemedi. “Fikrimi değiştirdim,” diye bağırdı kadın onlara parmağını gösterirken. “Ölmek istemiyorum! O buna değmez!” Bu defa yapışkanlı not kâğıtları yoktu. Bonus. Polis trafiği durdurmuş olmasına rağmen, görüntü hâlâ karışıktı. “Birisi buraya gelip beni kurtarsın!” diye seslendi Nicky. “Eğer düşüp de ölürsem bu kadar yavaş olduğunuz için hepinizi mahkemeye veririm! Tanrı akşına, burada kurtarılmak için ne yapmamız gerekiyor?” “Fikrini değiştirmiş,” dedi kaptan. Aidan ve Mitch birbirlerine baktılar. Kimse ona içeriden ulaşamazdı. Denizliğe tırmanmak da bir seçenek olamazdı. Hem çok dar hem de üzerine çıkılamayacak kadar çürüktü. Bina ve tepe yüzünden kamyonları da işe yarayacak kadar içeri giremiyordu. Hepsi bunun ne demek olduğunu biliyordu. Aralarından birinin bu yarı çıplak deli kadını takip edip oraya gitmesi gerekecekti. Ama bu konuda da birkaç problem vardı. Aidan ve takımı soğukkanlı olmalarıyla ünlülerdi ama onların da sinirini bozan şeyler vardı. Beş katlı bir binanın pencere denizliğinde duran yarı çıplak kadın da onlardan biriydi. Yapılması gereken ortadaydı ve ne olursa olsun yapılacaktı. “Eğlence başlasın o zaman,” dedi Mitch. A planı; Kaptan’ın binaya girip, Nicky’yi pencereden içeriye girmesi için ikna etmeye çalışmasıydı. Plan A’mn başarı ihtimali düşük olduğundan, Plan B eş zamanlı işleyecekti. Çatıya çıkılacak ve çatıdan kurtarma işlemi için gerekli teçhizat kurulacaktı. ^ tentem den Sev l’üm b\ı planlamalar esnasında Nicky onlara bağırmaya ve hakaret etmeye asla ara vermedi. Ardından telsizden bir ses duyuldu: “Evet, basın henüz ortalıkta olmadığından içeri girmeyi reddediyor. Geçen seter birinci sayfa haberi olmuştu da…” Bir sonraki adım. Takım çatıda demir atacak iyi bir yer bulmuştu. Mitch ve Aidan takımın en deneyimlileri olduğundan, en önden her zaman onlar giderdi. Mitch, Aidan’a baktı. “Tamam. Şimdi örümcek adam gibi ol ve git o acı içindeki küçük hanımı kurtar.” “Neden ben?” dedi Aidan. “Çünkü sıra sende.” “Kızın çamaşırlarını beğenen sensin ama,” diye karşı çıktı Aidan. Birilerini kurtarmaya karşı değildi elbette, herkesi kurtarmak isterdi ama bu defakinde bir rezillik çıkacağı belliydi. “Ben senden daha ağırım,” dedi Mitch mantıklı olarak. Bunun tek sebebi Mitch’in boyu 1.93 iken Aidan’ın boyunun 1.87 olmasıydı. Takım her şeyi hazırladı ve Aidan koşum takımını giydikten sonra kendisini iplere kancaladı. Mitch tedbir amaçlı olarak ikinci ipe tutunurken takımın geri kalanı harekete geçmeye hazırlandı. Aidan kendini bıraktı. Plana göre onu Nicky’ye yaklaştıracaklardı ve takımı Aidan’m kendini binadan uzağa ittirmesiyle birlikte onu biraz daha aşağı salacak ve Nicky’nin altına getirecekti. Bir kancaya Nicky’yi bağlayacaktı ve takım da onlara beraber aşağı inebilecekleri kadar esneklik sağlayacaktı. Takım Aidan’ı gerçekten de Nicky’nin tam altına indirdi. Aidan kendini binadan uzaklaştırdı. Ama her zaman olduğu gibi, hiçbir şey plana uygun ilerlemedi. Aidan tam 10 binaya doğru savruluyordu ki Nicky bir rakun gibi atladı vc kendini ona sarmaladı. Elli kilodan fazla olmayan kadın, hızla duvara yaklaştıkları sırada ona bir maymun gibi sarıldı. Aidan onu sıkıca tutmayı ve duvara çarpan kişi kendisi olabilsin diye havada dönmeyi başardı. Nicky hafifti ama yine de aldığı darbe Aidan’ın canını yakmıştı. Aidan, biri yukarıdaki, diğeri aşağıdaki pencerede olan Mitch ve kaptanın aynı anda, “Aman Tanrım,” dediklerini duydu. Aidan’m çektiğinin yarısını bile anlayamazlardı. Bacaklarını onun beline saran Nicky, elleriyle adamın kafasını üzüm gibi sıkıyor ve göğüsleriyle onu kelimenin tam anlamıyla boğuyordu. Aidan bir şekilde başını yana çevirip nefes almayı başarmıştı ama hâlâ bir şey göremiyordu. “Tuttum seni,” dedi. “Seni bırakmayacağını ama beni bu kadar sıkıştırmamalısm.” Nicky, Aidan’m kulağının dibinde çığlık atmakla o kadar meşguldü ki, adamı rahat bırakmak adına hiçbir şey yapmıyordu. “Aman Tanrım! Sakın ola beni düşürme, yoksa en çok seni mahkemeye veririm!” Nicky, Aidan’m sırtına atladığı an, Mitch de ipe atlamıştı. Gülmesine engel olamadan, elinden geldiğince hızlı bir şekilde aşağı iniyordu. Aidan onu tam olarak göremese de, bir şekilde duyabiliyordu. “Olay yerine ulaştım,” dedi Mitch onunla aynı hizaya gelince. Hâlâ gülüyordu. “Gerçi Aidan’m nerede bittiğini ve Nicky’nin nerede başladığını tam söyleyemiyorum ama.” Aidan kendi kendine, onu daha sonra da öldürebilirsin, dedi. Sonra da Nicky’ye, “Beni dinle,” diye seslendi. ^ Beni, yeniden. Sev a m s k a h t e ^ “Ben seni tutuyorum. Kulağımın dibinde bağırmayı kes ve beni dinle.” Nicky yutkundu ve onu sadece Aidan’a bakabilmesine yeterli olacak kadar serbest bıraktı. Rimeli yüzünden kapkara olmuş gözleri kocaman ve ıslaktı. “Seni bırakmayacağım,” dedi Aidan, Nicky’nin gözlerine bakarak. “Duydun mu, Nicky? Bugün kimse düşüp ölmeyecek.” Nicky başını sallayarak onayladı ve ağlamaya başladı. Aidan çığlık atan versiyonunu tercih ederdi. “Kadın hiçbir şeye bağlı değil,” dedi Kaptan telsizden. “Bu konuda endişelenme Kaptan,” diye cevap verdi Mitch. “Aidan’a gayet sıkıca tutunmuş durumda.” Hayır, bu tutunmak değildi. Tırnaklarını onun etine geçirmiş ve bacaklarını onun belinde birbirine kilitlemişti ama Aidan en azından nefes alabiliyordu. “Bizi aşağı indirin,” dedi Aidan. Takım onları indirirken, Mitch de onlarla birlikte iniyor, destek oluyordu. Yere indiklerinde Nicky, Aidan’dan ayrılmış ve sorgulama için başka bir yere götürülmüştü. Aidan kurtarma işlemi başladığından beri ilk derin nefesini aldı. Varlıklarından haberinin bile olmadığı kasları ağrırken ekipmanlarını topladı. “Sen iyi misin?” diye sordu Kaptan. “Yukarıdayken birkaç sert darbe aldın.” “İyiyim.” Yarın nerelerinin moraracağını biliyordu; ayrıca duvara çarptığı için sırtının yara bere içinde kaldığına da emindi ama başına daha kötüsü de gelmişti. Mitch ona sırıttı. “Dostum, az önce kemiklerin neredeyse çıplak bir kadın tarafından ezildi. Seni hayata dönn dürmek zorunda kalabilirdik. Göğüslerle Boğulan İtfaiyeci, saat on bir haberlerinde olabilirsin.”